Şükürsüzlük Ne Demek?
Geçen hafta bir akşamüstü, Kayseri’nin soğuk, gri havasında yürüyordum. Buz gibi rüzgarın içimi dondurmasına aldırmadan, kafamda bir sürü düşünceyle adımlarımı atıyordum. Çevremdeki her şey sessizdi; insanlar ya aceleyle işlerine gidiyordu ya da evlerine dönüyordu. Benimse kafamı kurcalayan bir soru vardı: Şükürsüzlük ne demek?
Bunun üzerine düşündükçe, içimde bir boşluk oluştu. Şükürsüzlük, bence, sadece teşekkür etmemek ya da bir nimeti takdir etmemek değildi. Onun çok daha derin bir anlamı vardı. Hem de hayatın en basit anlarında, en küçük şeylerde bile insanı içine çekebilecek bir anlam.
O Anı Hatırlamak
Çocukken, annemin “Şükürsüzlük, seni mutsuz eder” demesi çok sıradan gelirdi. Ama şimdi, hayatın içinde bu sözü anlamaya çalışırken, her şey biraz daha karmaşıklaşıyor. Hatırlıyorum, bir yaz akşamı annemle balkonda oturuyorduk. Kafamızda bir sürü plan, hayal kuruyoruz. Ama tam o sırada, annem elini gökyüzüne doğru kaldırarak “Bunların hepsi bize Allah’ın bir lütfu” dedi. O anın büyüsüne kapıldım, her şeyin ne kadar değerli olduğunu düşündüm. Ama yıllar sonra, büyüdükçe, bazen bir nimeti gözümde büyütmek yerine göz ardı ediyordum.
Hayatımda bir dönüm noktası olmuştu. Bir yaz tatilinde, Kayseri’deki küçük bir mahalleye gitmiştim. Orada bir aile vardı; gelirleri çok düşük, ama her zaman çok mutlu görünüyorlardı. Bir gün akşam yemeğinde, sofrada bir tabak yemek vardı; belki de çok basitti ama o an bana öyle değerli geldi ki… O ailenin her bireyi birbirine bakarak, “Şükürler olsun, yemek var” diyordu. O kadar basit bir şeydi ama o kadar güçlü bir anlam taşıyordu ki.
O akşam, aileyi izlerken düşündüm. Bir tabak yemek için bile şükrederken, bizler hangi nimetlerin farkında değildik? Şükürsüzlük, belki de bazen sahip olduklarımıza karşı körleşmekti. Bunu ilk kez o akşam, o sofrada anladım. Bizim gözümüzde ne kadar büyük, oysa o aile için basit olan bir şey, onların gözünde en büyük nimetti.
Şükürsüzlük ve Bencillik
Bir gün okulda eski bir arkadaşımla karşılaştım. Eskiden çok yakın olduğumuz biriydi ama zaman içinde birbirimizden uzaklaşmıştık. Sohbet etmeye başladık, bir yandan da Kayseri’nin taşlı yollarında yürüyorduk. O, hayatın ne kadar zorlu olduğundan bahsetti. Ailesinin maddi durumunun kötü olduğunu, her gün geçim derdiyle boğuştuğundan söz etti. Ama bir noktada, her şeyin eksik olduğunu, hiç bir şeyin yeterli olmadığını dile getirdi.
Evet, haklıydı. Hepimizin hayatında eksik olan şeyler vardı, ama tam olarak neyi aradığımı ve neden eksik hissettiğimi sorgularken, içimde bir şey değişti. Çünkü bir noktada, sürekli eksiklikleri görüp durmanın aslında şükürsüzlük olduğunu fark ettim. O kadar çok şikayet ediyoruz ki, sahip olduklarımızın farkına bile varamıyoruz. Şükürsüzlük, bence bu noktada devreye giriyordu. Her şeyin eksik olduğunu düşündüğümüzde, sahip olduğumuz her şey, aslında fazlaydı.
Bir süre sonra, o arkadaşımın hayatını daha yakından gözlemeye başladım. Çalışıyordu, çok yoruluyordu ama aldığı her maaşla daha fazlasını istiyordu. Sürekli daha fazlasını, daha iyisini… Hep daha fazlası. Şükürsüzlük, işte burada gizliydi. Hiçbir zaman yetinmemek, sahip olduklarını takdir etmemekti bu. O kadar çok şey vardı ama hep eksik olan bir şeyler vardı.
Hayatın Küçük Güzellikleri
Geçen gün, dışarıda yağmur yağıyordu. Ayaklarım çamurda batarken, kafamda tüm bu düşünceler dönüp duruyordu. Bir an, durup etrafıma baktım. Yağmur damlalarının camlarda bıraktığı izler, rüzgarın taşıdığı serinlik, her şey o kadar güzeldi ki… O an fark ettim: Şükürsüzlük, hayatın bu küçük güzelliklerini göz ardı etmekti. İnsan ne kadar çok şükretse de, her zaman daha fazlasını isterken, ne kadar güzellik olduğunu görmemekti.
Bazen, sahip olduklarımızın değerini bilmek için bir şeylerin kaybolması mı gerekir? O zaman bir şeyin kıymeti anlaşılır mı? Yoksa şükürsüzlük, kaybetmek değil, sahipken fark edememek midir?
Bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var ki, her şeyde bir nimet vardır. İster küçük ister büyük, her şeyde şükredilecek bir şey bulunur. Şükürsüzlük, bence sadece eksik olanı görmekten ibaret değil, aynı zamanda sahip olduklarımızı gözümüzle görüp içtenlikle takdir etmekle ilgili. Şükürsüzlük, belki de bu dünyadaki en büyük kayıp.